پیمان ببندیم یا نبندیم؟
نویسنده: شکیبا
حضرت عبدالبهاء می فرمایند: «درعالم وجود صفتی بهتر و خوش تر و شیرین تر از وفا نیست.»
به راستی کدام داستان زیباتر از داستان وفاداری است؟ زیبایی تمام داستانهای عاشقانۀ دنیا آنجاست که عاشق، در شرایطی بسیار دشوار، به معشوق وفادار می ماند.
در کلمۀ وفا مفهوم عهد و پیمان نهفته است. وفا یعنی وفای به عهد، ماندن بر سر پیمان. تا پیمانی نبندیم وفاداری و خیانت معنایی ندارد.
شاید راحت تر باشیم که پیمانی نبندیم و دشواری ماندن بر سر پیمان را بر خود هموار نسازیم، اما در آن صورت خود را از بهترین و خوش ترین و شیرین ترین چیزی که در جهان وجود دارد، یعنی وفا، محروم می کنیم.
شاید بتوانیم بهائی باشیم، ولی با حضرت بهاءالله پیمانی نبندیم: رابطه ای عقلانی و خودخواهانه با ایشان برقرار کنیم، ایشان را مظهر الهی بدانیم و از هدایات ایشان بهره مند شویم و زندگی بهتری برای خود بسازیم، هرجا هم که دشوار بود راه خود را در پیش بگیریم. ایشان به قدری بزرگوارند که به این رابطه رضایت می دهند، اگرچه در شأن و مقام ایشان نیست.
اما بهائی بودن دیگری هم هست: اینکه با حضرت بهاءالله پیمان ببندیم و رابطه ای عاشقانه و با ازخودگذشتگی با ایشان برقرار کنیم، ایشان را به عنوان معشوق خود برگزینیم و آنچه بفرمایند، چه سخت و چه آسان، با جان ودل بپذیریم. ایشان به قدری بزرگوارند که به این رابطه رضایت می دهند، اگرچه در شأن و مقام ایشان نیست.
انتخاب با خود ماست.